مثقله

لغت نامه دهخدا

( مثقلة ) مثقلة. [ م ُ ق ِ ل َ ] ( ع ص ) زن گران از بار پشت. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). زن آبستن سنگین گشته. ( از اقرب الموارد ) ( از محیطالمحیط ).
مثقلة. [ م ُ ث َق ْ ق َ ل َ ] ( ع اِ ) سنگ ِ فرش. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). سنگی که بر فرش گذارند استواری را. ( ازلسان العرب ). || ( ص ) ارض مثقله ؛ زمین گران خراج. ( مهذب الاسماء، یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).

فرهنگ فارسی

سنگ فرش

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی مُثْقَلَةٌ: سنگین بار (اسم مفعول از مصدر اِثقال (باب افعال )به معنای تحمیل ثقل و سنگینی )
ریشه کلمه:
ثقل (۲۸ بار)
«مُثْقَلَة» به معنای «سنگین بار» است، و منظور در اینجا کسی است که بار گناهان بر دوش می کشد.