عزاخانه

لغت نامه دهخدا

عزاخانه. [ ع َ ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) ماتم خانه و خانه ای که در آن عزا برپا می کنند. ( ناظم الاطباء ). جایی که در آن مراسم عزا برپا دارند. ( فرهنگ فارسی معین ). ماتم سرا. مصیبت سرا. مَناحة :
به دارالشفا چون درآید طبیب
عزاخانه گردد ز مرگ غریب.ملاطغرا ( از آنندراج ).

فرهنگ عمید

ماتم خانه، خانه ای که در آن عزا و ماتم برپا می شود.

فرهنگ فارسی

( اسم ) جایی که در آن مراسم عزا بر پا دارند ماتم خانه .

دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است
ماتم خانه، خانه ای که در آن عزا برپا کنند، ماتم سرا، مصیبت سرا. به حسینیه و تکیه ای هم که در آن، عزاداری حسینی برگزار می شود، عزاخانه حسینی گفته می شود.
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.