لغت نامه دهخدا
او شریفی می کند دعوی سرد
مادر او را که می داند که کرد.مولوی.رجوع به شریف شود. || ( ص نسبی ) از انتساب شریف و اسم اجدادی است. ( از انساب سمعانی ). || ( ص نسبی ، اِ ) قسمی ازلعل است که به نام کسی که آن را بیرون آوده نسبت کرده اند. ( جواهرنامه ).
شریفی. [ ش َ ] ( اِخ ) بلخی ، معروف به صاحب. از گویندگان قرن نهم هجری قمری و از حاضران جوکی میرزا بود و اشعاری در مدح فرمانروایان بدخشان دارد. بیت زیر او راست :
قیامت است قدت گر بود قیامت راست
ز قامت تو به عالم قیامتی برخاست.( از قاموس الاعلام ترکی ).رجوع به فرهنگ سخنوران ( مدخل صاحب ) و مآخذ مندرج در آن شود.
شریفی. [ ش َ ] ( اِخ ) مشهدی ، امیر شریفی. از سادات مشهد و از نسل سیدشریف جرجانی و از گویندگان و موسیقی دانان قرن دهم هجری قمری بود. قطعه زیر از اوست :
بس که سیل غمت از دیده دمادم گذرد
روز هجر تو مرا چون شب ماتم گذرد
لاله روید ز زمینی که از آنجا گذرم
بس که خون دلم از دیده پرنم گذرد.
( از قاموس الاعلام ترکی ). رجوع به فرهنگ سخنوران و مآخذ مندرج در آن شود.
