روح و ریحان

لغت نامه دهخدا

روح و ریحان. [ رَ ح ُ رَی ْ / رِی ْ ] ( ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) رحمت و رزق. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). آسایش وروزی و بوی خوش. استراحت و رزق. مقتبس از آیه «فأما ان کان من المقربین فروح و ریحان و جنة نعیم ». ( قرآن /56 88 و 89 ) یعنی ؛ اما آن کس که از نزدیک کردگان است ، او را آسایشی است و آسانی و زندگانی ، و روزیی و تن آسانیی و بویی خوش ، و بهشت با زید و ناز و شادی. ( کشف الاسرار ج 9 ص 458 ).

فرهنگ فارسی

رحمت و رزق آسایش و روزی و بوی خوش .

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] مؤلف: شیخ جمال بن محمد تقی عراقی
ترجمه فارسی مسکن الفؤاد عند فقد الاحبة و الاولاد اثر شهید ثانی (م ۹۶۵ هـ .ق)است که به طور کامل متن کتاب در آن نیامده بلکه شبیه به کتاب مسکن الفؤاد است.
منبع
سایت اندیشه قم
...