راه جویان

لغت نامه دهخدا

راه جویان. ( نف مرکب ، ق مرکب ) در حال جستن راه. که در حال جستن راه باشد. || عاقل. طالب حقیقت :
بیوزش بنزدیک موبد شدند
همه راه جویان و بخرد شدند.فردوسی.در راه روش چو خضر پوپان
هنجارنمای و راه جویان.نظامی.