لغت نامه دهخدا ( غادة ) غادة. [ دَ ] ( ع ص ) زن نازک و نرم. ( مهذب الاسماء ) ( منتهی الارب ). غادة، للناعمة. ( دستور اللغة ). زن نازک و نرم که نرمی او نمایان باشد. ( منتهی الارب ). غیداء. || درخت تازه و نازک و نرم. ( منتهی الارب ). ج ، غادات.غادة. [ دَ ] ( اِخ ) جایگاهی است در شعر : فماراعهم الاّ اخوهم کأنّه بغادة فتخاءالجناح تحوم.ساعدةبن جؤیة الهذالی ( از تاج العروس و معجم البلدان ).