لغت نامه دهخدا شادی گرای. [گ ِ ] ( نف مرکب ) مسرور. خوشحال. شادمان : بخفتند شادان دو شادی گرای جوانمرد هردم بجستی ز جای.فردوسی.
فرهنگ عمید گراینده به شادی و نشاط، اهل عیش و عشرت: بخفتند شادان دو شادی گرای / جوانمرد هزمان بجستی ز جای (فردوسی: ۵/۳۳ ).
