تازه چهر

لغت نامه دهخدا

تازه چهر. [ زَ / زِ چ ِ ] ( ص مرکب ) خندان. شاد. بشاش. خوشرو :
ایا،آز را داده گردن بمهر
دوان هر زمان پیش او تازه چهر.اسدی.بتو دادمش باش از او تازه چهر
گرامی و گستاخ دارش بمهر.اسدی.