متجر. [ م َ ج َ ] ( ع اِ ) سوداگری و تجارت و داد و ستد. ( ناظم الاطباء ). تجارت. بازرگانی. ( از فرهنگ جانسون ). || مال التجارة. کالا. ( فرهنگ فارسی معین ). || در بیت زیر بمعنی مَتجَرَة یعنی تجارتخانه و سوداجای و محل داد و ستد آمده است : شد دربار محمد غازی در دوره ٔاحمدی یکی متجر.بهار ( دیوان ج 1 ص 324 ). متجر. [ م ُ ج ِ ] ( ع ص ) تجارت کننده. ( ناظم الاطباء ). نعت فاعلی از اتجار. و رجوع به اتجار شود. متجر. [ م ُت ْ ت َ ج ِ ] ( ع ص ) ( از «ت ج ر» ) تجارت کننده. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ). || ( از «و ج ر» ) دارو گیرنده بر جور. ( از منتهی الارب ). متجر. [ م ُت ْ ت َ ج َ] ( ع اِ ) جای معامله و داد و ستد. ( ناظم الاطباء ).
