ترناس

لغت نامه دهخدا

ترناس. [ ت َ ] ( اِ صوت ) صدایی را گویند که هنگام تیرانداختن از چله کمان برآید. ( فرهنگ جهانگیری ). ( فرهنگ رشیدی ). صدا و آوازی باشد که بوقت تیرانداختن از چله کمان برآید. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ). صدای انداختن تیر ازچله کمان را گویند. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). اما درشعر فردوسی و اسدی که شاهد آورده اند سرپاس دیده شده به معنی گرز و اﷲ اعلم. ( فرهنگ رشیدی ) :
دل سرکشان پر ز وسواس بود
همه دشت پر بانگ ترناس بود.فردوسی ( فرهنگ جهانگیری ).کمان ابر و بارانش الماس بود
همه کوه پر بانگ ترناس بود.اسدی ( ایضاً ).

فرهنگ معین

(تَ ) (اِ. ) نک ترنگ .

فرهنگ عمید

صدایی که هنگام انداختن تیر از چلۀ کمان برآید، ترنگ: دل سرکشان پر ز وسواس بود / همه دشت پر بانگ ترناس بود (فردوسی: لغت نامه: ترناس ).

فرهنگ فارسی

صدائی که هنگام انداختن تیرازچله کمان بر آید
صدایی را گویند که هنگام تیر انداختن از چل. کمان بر آید .

ویکی واژه

نک ترنگ.