معنی تجسم | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

تجسم. [ ت َ ج َس س ُ ] ( ع مص ) تناور شدن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ) ( اقرب الموارد ) ( قطر المحیط ) ( منتهی الارب ) ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ نظام ). || کاربهین فراپیش گرفتن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( از اقرب الموارد ) ( از قطر المحیط ). بر کاری بزرگ شدن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). بکار بزرگ شدن. ( غیاث اللغات ) ( فرهنگ نظام ) ( آنندراج ). || بر بلندی ریگ یا کوه برشدن. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( از قطر المحیط ) ( ناظم الاطباء ). || متوجه زمینی شدن و اراده وی نمودن. ( منتهی الارب ) ( از قطر المحیط ) ( ناظم الاطباء ). || برگزیدن کسی را. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). برگزیدن کسی را از میان قوم. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ) ( از قطر المحیط ): تجسمته من بینهن بمرهف. ( اقرب الموارد ).تجسموا من بین العشیرة رجلا فارسلوه. ( اقرب الموارد ). || ( به اصطلاح اهل فلسفه جسم و بدن گرفتن وجود غیرمادی. ( فرهنگ نظام ). || در تداول فارسی امروز، در نظر آوردن ، خیالی را واقعیت دادن.