ملزم

لغت نامه دهخدا

ملزم. [ م ُ زَ ] ( ع ص ) آنکه بر گردن وی چیزی لازم آید. || مأخوذ از تازی ، مجبور بر کردن کاری و مجبور بر اقرار و مغلوب و محکوم.
- ملزم شدن ؛ مجبور شدن ومقهور و مغلوب گشتن و محکوم شدن و مقر شدن و اقرار کردن.
- ملزم کردن ؛ مجبورنمودن بر کردن کاری و مغلوب کردن بر اقرار در امری.( ناظم الاطباء ).
- ملزم گشتن ؛ ملزم شدن : خسرو از بداهت گفتار به صواب و حضور جواب او ملزم گشت. ( مرزبان نامه چ قزوینی ص 93 ).
ملزم. [ م ُ زِ ] ( ع ص ) مقنع. مجاب کننده : دلیل ملزم خصم. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). قانع کننده.
ملزم. [ م ِ زَ ] ( ع اِ ) نوعی از دست افزار سوزنگر و صیقلی. ( صراح ) ( از ناظم الاطباء ). دو چوب که میان آن به آهن بندند و آن نوعی از دست افزار سوزنگر و صیقل گر است. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || پیچ و منگنه. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ معین

(مُ زِ ) [ ع . ] (اِفا. ) لازم گرداننده .
(مُ زَ ) [ ع . ] (اِمف . ) الزام شده ، کسی که انجام کاری بر او واجب گردیده .

فرهنگ عمید

کسی که کاری یا امری بر او واجب گردیده، الزام شده.

فرهنگ فارسی

الزام شده، کسی که کاری یاامری براوواجب گردیده
( اسم ) لازم گرداننده
نوعی از دست افزار سوزنگر و صیقلی دو چوب که میان آن به آهن بندند و آن نوعی از دست افزار سوزنگر و صیقل گر است .

ویکی واژه

الزام شده، کسی که انجام کاری بر او واجب گردیده.
لازم گرداننده.