( لمعة ) لمعة. [ ل ُ ع َ ] ( ع اِ ) اره گیاه خشک میان گیاه تر. ج ، لِماع. ( منتهی الارب ). پاره ای از گیاه که خشک شده و سپید شده باشد. ( منتخب اللغات ). || گروه مردم. ( منتهی الارب ). گروه آدمیان. ( منتخب اللغات ). || پاره ای از عضو که خشک ماند در وضو و غسل. ( منتهی الارب ). آنجا که آب بوی نرسد در غسل و طهارت. ( مهذب الاسماء ). || اندکی از زندگانی. || جای درخشان رنگ از اندام. ( منتهی الارب ).و سپیدی که بر سر باشد. ( منتخب اللغات ). ج ، لُمع. لمعة. [ ل َ ع َ ] ( ع اِ ) لمعه. یک درخش. روشنی ، پرتو : لمعه ای از فیض نور بحر است اساس و ایالت خطه وجود او بازداشت. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 7 ). رساله ای در ذکر صحابه رضوان اﷲ علیهم که لمعه ای است از بوارق بیان و حدائق بنان او. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 274 ). از وقت لمعه فلق تا وقت مسقط شفق با طلایع مرگ به بازی درآمدند. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 394 ). نصربن الحسن بدین لمعه برق منخدع گشت.( ترجمه تاریخ یمینی ). همه شب سمیر کواکب و مسیر مراکب بودم تا لمعه کهولت صبح در مفارق شباب شب بدمید. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 31 ). و اگر این اندیشه بر خاطر گذرد حاصلی جز آن نباشد که قاموس را ناموس برود واز شعله زبان بلکه از لمعه سنان گیلانیان خود را در معرض خطر آورده باشد. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 65 ). تو در میان خلایق به چشم اهل نظر چنانکه در شب تاریک لمعه نوری.سعدی.درآمدی ز درم کاشکی چو لمعه نور که بر دو دیده ما حکم او روان بودی.حافظ.حافظ چه می نهی دل ، تو در خیال خوبان کی تشنه سیر گردد از لمعه سرابی.حافظ.
فرهنگ معین
(لُ عَ ) [ ع . ] (اِ. )۱ - پارة گیاه خشک . ۲ - گروه مردم . ۳ - موی سفید که میان موی سیاه باشد. ج . لمع . (لَ عِ ) [ ع . لمعة ] (اِ. ) پرتو، روشنی .
فرهنگ عمید
روشنی، پرتو.
فرهنگ فارسی
کتابی است بعربی در فقه تالیف شمس الدین محمد معروف به شهید اول . مولف آنرا در مدت هفت روز در زندان پیش از مرگ خود نوشته . بنابراین تاریخ تالیف آن با تاریخ شهادت مولف یعنی سال ۷۸۲ ه. ق . یکی است . گروهی ازمردم، لکه سفید، دسته گیاه خشکیده میان، گیاه تر، اندکی ازعیش وزندگی، لمع ولماع جمع ( اسم ) یک درخش روشنی پرتو : در آمدی زدرم کاشکی چو لمع. نور که بر دو دید. ما حکم اوروان بودی . ( حافظ . ۳٠۸ ) پاره گیاه خشک میان گیاه تر یا گروه مردم .
