معنی شریطه | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

( شریطة ) شریطة. [ ش َ طَ ] ( ع مص ) شریطه. لازم گرفتن چیزی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). شرط در لازم گرفتن چیزی و اجرای آن در بیع و مانند آن. ( از اقرب الموارد ). || ( اِ ) شرطنامه خرید و فروخت. ( مهذب الاسماء ). || شرط و پیمان. ج ، شَرائط. ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ). || ( ص ) شتر شکافته گوش. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). || ( اِ ) بندی که جامه بر آن افکنند. ( مهذب الاسماء ) ( یادداشت مؤلف ). رژه. ( یادداشت مؤلف ). || گوسپندی که در گلوی آن نشان اندک و خفیف کنند، مانند نشان حجامت و رگ گردن آن را نبرند و خون نریزند... و این رسم جاهلیت است و فی الحدیث : لاتَأکلوا لشریطة. ( از اقرب الموارد ) ( از منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || مشروطة. ( اقرب الموارد ). رجوع به مشروطة شود.

فرهنگ معین

(شَ طَ یا طِ ) [ ع . شریطة ] (اِ. ) ۱ - شرط و پیمان ، ج . شرایط (شرائط ). ۲ - دعا یا نفرینی که شاعر در اواخر قصیده به صورت «تا فلان باشد فلان باد» می آورد، تأبید.

فرهنگ عمید

۱. شرط، پیمان.
۲. (ادبی ) عبارتی که شاعر همراه دعا یا نفرین در پایان قصیده می آورد.
۳. پایان کار.

فرهنگ فارسی

شرطوپیمان، شرائطجمع
( اسم ) ۱ - شرط و پیمان جمع : شرایط ( شرائط ) . ۲ - دعا یا نفرینی که شاعر در اواخر به صورت تا فلان باشد و فلان باد می آورد تابید .