راچبورگ این لاو

تند بگذشت و مرا سیل غم از سر بگذشت شکرها دارم از این برق که مستعجل بود

چو پیدا شد بر آن جاسوس اسرار نهانی‌های این گردنده پرگار

این همسفران پشت بمقصود روانند شاید که بمانم قدمی پیشتر افتم

نی نی غلط این نغمه بموقع نسرودم این نغمه نشید است دگر صوت و نغم را

هرچه می گویم بیابان است این گویدم میرو که آسان است این