سیام

لغت نامه دهخدا

سی ام. [ اُ ] ( عدد ترتیبی ، ص نسبی ) در مرحله سی. سی امین. ( فرهنگ فارسی معین ) : و چندان توقف نمود [ عبداﷲ عامر ] که جور را بستد در سال سی ام از هجرت. ( فارسنامه ابن البلخی ص 116 ).، سیام. ( اِخ ) نام کوهی است مابین سمرقند و تاشکند و بسمرقند نزدیک است. گویند مقنع خراسانی که او را حکیم بن عطا میگفتندبزور سحر و شعبده مدت دو ماه از چاهی که در عقب کوه سیام کنده بود، ماهی برمی آورد و آن ماه از پس آن کوه طلوع میکرد و تا پنج فرسخ در پنج فرسخ نور آن ماه می تافت. و بفتح اول هم آمده است. ( برهان ) ( از جهانگیری ) ( از فرهنگ رشیدی ) ( از غیاث اللغات ) :
نه ماه سیامی نه ماه فلک
که اینت غلام است و آن پیشکار.رودکی.اسب تو هنگام جَستن نسبتی دارد زباد
وقت آسایش نهادن دارد از کوه سیام.فرخی.مرکبی کو چو بیستون نبود
چون تواند کشید کوه سیام.فرخی.
سیام. ( اِخ ) کشوری در آسیای جنوبی در قسمت شبه جزیره هندوچین ، از شمال و مشرق به لائوس و کامبوج محدود است و خود در شمال و مغرب بیرمانی قرار دارد و از جنوب به دریای چین جنوبی محدود میگردد. 514000 کیلومتر مربع مساحت و دارای 22811000 تن سکنه ( سیامی و تائیلاندی ) و پایتخت آن بانکوک است. این کشور تا سال 1939 م. بنام «سیام » نامیده میشد و از سال 1945 مجدد بنام قدیم خوانده شد. رشته اصلی کوههای آن امتداد کوههای تبت و بوتان میباشد که جلگه های حاصلخیزی را در بردارد. این کشور بواسطه دو رود منام و مکنک مشروب میشود و محصول عمده آن برنج و پنبه و کائوچو میباشد. تربیت گاو و صدورچوب در این کشور اهمیت دارد. ( فرهنگ فارسی معین ).

فرهنگ عمید

آن که یا آنچه در مرتبۀ سی واقع شده، سی امین.

فرهنگ فارسی

( صفت ) در مرحله سی سی امین .
کوه سیام.کوهی است در نخشب که هاشم مقنع ماه خود را در چاهی جوار آن قرارداده بود.
کشوری در آسیای جنوبی در قسمت شبه جزیره هندوچین از شمال و مشرق به لائوس و کامبج محدود است و خود در شمال و مغرب بیرمانی قرار دارد و از جنوب به دریای چین جنوبی محدود میگردد

فرهنگستان زبان و ادب

{IDTS} [اعتیاد] ← سیاهۀ موقعیت های لغزش زا

دانشنامه آزاد فارسی

رجوع شود به:تایلند
سیام (معماری). صورت اختصاریCongrès Internationaux d’Architecture Moderne(کنگرۀ بین المللی معماری مدرن) انجمن آزاد معماران که در 1928 تأسیس شد، و مسئول اصلی صورت بندی و اشاعۀ مبانی ِ مدرنیسم بود (←جنبش مدرن). اصول عمدتاً کارکردگرای سیام، ازجمله تفکیک دقیق منطقه های مسکونی، صنعتی، و تجاری با استفاده از کمربندهای سبز، و تأکید بر انبوه سازی مسکن به صورت ساختمان های بلند، تا دهۀ 1950 بر معماری و شهرسازی تسلط داشت. نمایشگاه وایسنهافدر اشتوتگارت (1927)، وحدت هدف و عمل در جنبش مدرن را به نمایش گذاشت؛ یک سال بعد، معمارانی که در این نمایشگاه شرکت داشتند، سیام را تأسیس کردند. طی مجموعه جلسات و همایش ها، اصول بازسازی شهرهای اروپای بعد از جنگ، به ویژه توسط لوکوربوزیهتنظیم شد، که همۀ آن ها در «اساس نامۀ آتن» (1933) آمده است. منطقه بندیدقیق و مشخص شهری و بلندمرتبه سازی، به منزلۀ بهترین راه حل های مشکلِ مسکن شهری شناخته شد. تا زمان برگزاری دهمین کنفرانس سیام در 1956 (سیام 10 )، با این باورها مخالفت نشد: جمع انشعابی گروه 10 به ارزیابی مجدد کاربری مختلط و مراکز شهریِ چندلایه پرداخت. مهم ترین اعضای گروه انشعابی عبارت بودند از آلیسون و پیتر اسمیتسونو آلدو وان آیک، که گروه سیام تحت فشار آنان در 1959 ازهم پاشید.