گرو بستن. [ گ ِ رَ / رُو ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) شرط. نذر. مراهنه. با کسی گرو بستن. رهان. ( زوزنی ). خَطَر؛ و آنچه در میان کنند چون در چیزی گرو بندند. تخاطر. ( منتهی الارب ) : با که گرو بست زمین کز میان باز گشاید کمر آسمان.نظامی.
فرهنگ معین
( ~ . بَ تَ ) (مص ل . ) شرط بستن .
فرهنگ فارسی
( مصدر ) شرط بستن بر سر چیزی رهن نهادن گرو نهادن : ( امام ) گفت ( یعقوب بن اسحاق کندی را ) : بر پار. کاغذ چیزی نویسم اگر تو بیرون آری که چه نبشتم ترا مسلم دارم پس گرو بستند .
