کسلان

لغت نامه دهخدا

کسلان. [ ک َ ] ( ع ص ) سست و کاهل. ج ، کسالی [ ک َ لا / ک ُ لا ]. کِسالی ؛ کسلی [ ک َ لا ]. ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ). و کسالی [ ک ِ لا ]. ( ناظم الاطباء ).
کسلان. [ ک َ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان تیر چائی بخش ترکمان شهرستان میانه. کوهستانی است و 482 تن سکنه دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4 ).

فرهنگ معین

(کَ ) [ ع . ] (ص . ) سست ، کاهل .

فرهنگ عمید

کسل، سست، ناتوان.

فرهنگ فارسی

کسل، سست
( صفت ) سست کاهل .

ویکی واژه

سست، کاهل.