کرای. [ ک ِ ] ( از ع ، اِ ) کرایه. وجه کرایه مال. ( یادداشت مؤلف ) : خرج راه و نفقه و کرای ندارم. ( تاریخ بخارا ). خود را ملامت کردن ساخت و بدان قانع شد که کرای خر بر وی زیان نبود. ( سندبادنامه ص 302 ). رجوع به کرایه ، کرا و کراء شود.
فرهنگ فارسی
مزد، اجرت، پولی که مستاجربابت اجاره خانه یادواب میدهد، کرایه کرایه . وجه کرایه
