کارگیر

لغت نامه دهخدا

کارگیر. ( اِ مرکب ) غار و سرداب و زیرزمینی و گنبد. || نوعی از پارچه درشت و ستبر. || سنگ محکم و ستون سنگی و استواری که در ساختن عمارت بکار میبرند.
- کارگیر بنا ؛ سنگی که بدان چیزی بنا میکنند. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

غار و سرداب
( صفت اسم ) ۱ - کسی که بکاری می پردازد آنکه مباشر کاری شود . ۲ - سنگ محکم یا ستون سنگی استواری که در ساختن عمارت بکار برند . یا کار گیر بنا . سنگی محکم که بدان ساختمانی بنا کنند . ۳ - نوعی پارچ. درشت و ستبر . ۴ - سرداب زیر زمین . ۵ - غار کهف . ۶ - گنبد .

ویکی واژه

کارگیر (جمع کارگیر‌ها)
در رایانه: به رایانه یا سامانه‌ای گفته می‌شود که از خدمات ارایه شده توسط رایانه‌ی دیگر (کارگزار)
استفاده می‌کند.