پس خور

لغت نامه دهخدا

پس خور. [ پ َ خوَرْ / خُرْ ] ( نف مرکب ) آنکه بازمانده غذای دیگران خورد. || ( ن مف مرکب ) مخفف پس خورده یا بازمانده یا فضله طعام و غذا. سُؤر.

فرهنگ معین

(پَ. خُ ) ۱ - (ص فا. ) کسی که بازماندة غذای دیگران را می خورد. ۲ - (ص مف . ) بازماندة غذا.

فرهنگ فارسی

۱- ( صفت ) آنکه پس ماند. غذای دیگران را میخورند . ۲- ( صفت ) پس خورده یا باز ماند. طعام و غذا و شراب سوئ ر.

ویکی واژه

کسی که بازماندة غذای دیگران را می‌خورد.
بازماندة غذا.