پربرکت

لغت نامه دهخدا

پربرکت. [ پ ُب َ رَ ک َ ] ( ص مرکب ) بسیاربرکت. پرنعمت. پُرحاصل.

فرهنگ عمید

بابرکت، پرنعمت، پرحاصل.

فرهنگ فارسی

( صفت ) با برکت بسیار برکت پر نعمت پر حاصل .