سیاه دانه

سیاه‌دانه، که به نام سُنیز نیز شناخته می‌شود، گیاهی یک‌ساله و گلدار است که بومی اروپای شرقی و کشورهای بلغارستان، قبرس، رومانی و غرب آسیا، از جمله ایران، ترکیه و عراق می‌باشد. با این حال، امروزه این گیاه در مناطق دیگری از اروپا و آسیا نیز رشد می‌کند. سیاه‌دانه از خانوادهٔ آلاله‌ها بوده و گلبرگ‌های آن بین پنج تا هشت عدد است. دانه‌های سیاه‌رنگ این گیاه در مرکز گل قرار دارند و دارای بوی خاصی هستند. ارتفاع این گیاه معمولاً بین ۲۰ تا ۳۰ سانتی‌متر است و میوه‌ای بزرگ و کپسول‌مانند دارد که به سه قسمت تقسیم می‌شود و حاوی تعداد زیادی بذر است. این بذرها به عنوان ادویه یا افزودنی در صنایع غذایی، از جمله در آشپزی و قنادی، مورد استفاده قرار می‌گیرند. در ایران، این گیاه به ویژه در مناطق اراک و اصفهان به وفور یافت می‌شود. در اسلام، یک باور قدیمی درباره سياه دانه وجود دارد که آن را به عنوان یک اکسیر و معجون شفابخش جهانی می‌شناسد. به همین دلیل، سياه دانه به عنوان دارویی مؤثر در درمان تمامی بیماری‌ها به جز مرگ شناخته می‌شود. در متون مقدس، سياه دانه به عنوان داروی درمانی معرفی شده و در طب بقراط نیز به عنوان عاملی برای بهبود وضعیت سلامت ذکر شده است. بسیاری از کاربردهای آن در طب سنتی به طور علمی نیز مورد بررسی و آزمایش قرار گرفته است.