معنی پاگان | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

پاگان. ( اِخ ) بلز فرانسوآ دُ. معروف به کنت دُ مروِی مهندس نظامی فرانسوی. مولد بسال 1604م.1012/ هَ. ق. در آوینیون و وفات در سنه 1665م. ( 1075 هَ. ق. )بپاریس. وی از اخلاف خاندانی از پاتریسی هاست که در ناپل میزیستند و او خود به صنعت اسلحه سازی پرداخت و در محاصره مونتبان بسال 1621م.1030/ هَ. ق. از یک چشم نابینا شد و در جنگ گردنه سوزو در محاصره نانسی بسال 1633م.1042/ هَ. ق. با اعمال شجاعانه خویش مشهور گشت در 1644م.1053/ هَ. ق. در پرتقال بمنصب سرتیپی ارتقا یافت و پس از چندی بپاریس بازگشت و بمطالعه ریاضیات و جغرافیا و تاریخ پرداخت. نام وی به نوعی از استحکامات داده شده است که در کتاب خویش موسوم به رساله استحکامات مؤلَّف بسال 1646م./ 1055 هَ. ق. بدان اشاره کرده است.

فرهنگ فارسی

مهندس نظامی فرانسوی

دانشنامه آزاد فارسی

پاگان (Pagan)
محل باستان شناسی در میانمار، کنار رود ایراوادی، با ویرانه های پایتخت سابق (تأسیس در ۸۴۷م، که در ۱۲۸۷م به اشغال قوبیلای خان رهبر مغولان درآمد). خرابه ها شامل بتکده ها، زیارتگاه ها و معابدی با نقاشی های دیواری از دوران عظمت هنر برمه ای (قرون ۱۱ـ۱۳م) است که طی آن حکومت پاگان بر بیشتر خاک برمه (میانمار کنونی) تسلط داشت.