پارانویا
دانشنامه آزاد فارسی
نوعی بیماری روانی. وجه مشخصۀ آن هذیانهای خودبزرگ بینی و تعقیب است. در اصطلاح عوام، پارانویا معمولاً برای ترس و سوءظن بیش از حد به کار می رود. در پارانویای مزمن، بیمار مجموعه ای تغییرناپذیر از عقاید و نظریات نادرست دارد. مثلاً، باور دارد که پلیس مخفی او را تعقیب می کند؛ فردی در دوردست او را دوست دارد؛ فرد بسیار مهمی است یا ارتباط ویژه ای با خدا دارد. در این بیماری، توهم وجود ندارد و فرد از دیگر جهات طبیعی است. در حالت های پارانوئید، هذیان های تعقیب و خودبزرگ بینی در بیماران وجود دارد، ولی سازمان یافته نیستند. در اسکیزوفرنی پارانوئید، بیمار هذیان های بی سامان و بی ربط دارد، بسیار شکاک است، توهم دارد، و احساس می کند واقعیت های خارج تغییر کرده اند.
