وغا

لغت نامه دهخدا

وغا. [ وَ ] ( ع اِ ) کارزار. ( مهذب الاسماء ). کارزار و جنگ. ( ناظم الاطباء ). جنگ و شور و غوغا و به کسر واو خطاست. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ). وغی :
ای دریغ آن حر هنگام سخا حاتم فش
ای دریغ آن گو هنگام وغاسام گراه.رودکی.گرچه حریفی تو به جنگ ملوک
ورچه تو را پیشه همیشه وغاست.فرخی.درون کام نهان کن زبان که تیغ خطیب
برای نام بود در برش نه بهر وغا.خاقانی.شیر خدا و صفدر میدان و بحر جود
جان بخش در نماز و جهانسوز در وغا.سعدی.رجوع به وغی شود. || بانگ مگس و پشه. ( مهذب الاسماء ).

فرهنگ معین

(وَ ) [ ع . وغی ] (اِ. ) کارزار، جنگ .

فرهنگ عمید

خروش و غوغا، شور و غوغا در جنگ، جنگ.

فرهنگ فارسی

جنگ، خروش وغوغا، شوروغوغادرجنگ
(اسم ) جنگ کارزار : (( صبر کردن را کو هست و و غارا آتش پیشدستی را باد است و سخا را دریا. ) ) ( عثمان مختاری )

ویکی واژه

وغی
کارزار، جنگ.