لغت نامه دهخدا
مر مرا حاجت آمده ست امروز
به سخن گفتن شما همگان.فرخی.همگان حال من شنیدستید
بلکه دانسته اید و دیده عیان.فرخی.چند گاهی است که در آرزوی روی تو بود
صدر دیوان و بزرگان خراسان همگان.فرخی.بود آن همگان را غرض و مصلحت خویش
این را غرض و مصلحت شاه جهان است.منوچهری.نیست یک تن به میان همگان اندر به
این چنین زانیه باشند بچه ی ْ هر عنبی.منوچهری.همگان می گفتند که حال بوسعید چون شود با حاصلی بدین عظیمی ؟ ( تاریخ بیهقی ). پس از آنکه حصار ستده آمد لشکر دیگر دررسید و همگان آفرین کردند. ( تاریخ بیهقی ). مقرر گشت همگان را که کار وزارت قرار گرفت. ( تاریخ بیهقی ).
پرکینه مباش از همگان دایم چون خار
نه نیز زبون باش به یک بار چو خرما.ناصرخسرو.ازبهر قضا خواستن و خوردن رشوت
فتنه همگان بر کتب بیع و شرااند.ناصرخسرو.عقل و معقول هر دوان جفتند
همگان جفت کرده سبحان.ناصرخسرو.با هرکس منشین و مَبُر از همگان نیز
بر راه خرد رو، نه مگس باش و نه عنقا.ناصرخسرو.همه چیز را همگان دانند. ( قابوسنامه ).
ازتو شادی است قسمت همگان
غم دل قسم من چرا باشد؟مسعودسعد.چون بخواند همگان خیره بماندند. ( کلیله و دمنه ). لیکن همگان را بنده دینار و درم می بینم. ( کلیله و دمنه ).
سر من دار که چشم از همگان بردارم
دست من گیر که دست از دوجهان بردارم.سعدی.از همگان بی نیاز و بر همه مشفق
از همه عالم نهان و بر همه پیدا.سعدی.
