ناپایداری

لغت نامه دهخدا

ناپایداری.( حامص مرکب ) صفت ناپایدار. رجوع به ناپایدار شود.

فرهنگ فارسی

حالت و کیفیت ناپایدارمقابل پایداری .

دانشنامه عمومی

ناپایداری گونه ای بی ثباتی در سامانهای است که در آن ذره، انرژیِ کافی برای ثابت ماندن در یک یا تعداد بیشتری مکان را دارا نمی باشد و معمولاً با برخی از عواملِ خارجی یا درونیِ بی ثبات کننده و در حالِ رشد در سامانه مشخص می شود. باید به این نکته نیز توجه داشت که همهٔ سیستم هایی که در حالتِ ثبات نیستند لزوماً ناپایدار نیستند.
معمولاً هدفِ نظریهٔ کنترل، یافتن جواب های مناسبی برای اجرای جبران سازیِ بهینهٔ رفتارِ سامانه توسطِ کنترل کننده می باشد. به گونه ای که موجبِ پایداری سامانه و آرامش خروجی یا خروجی های آن حول یک نقطه کار و عدم نوسان خروجی ها حول این نقطه گردد. در بیشتر مواقع، یک دسته معادلات دیفرانسیل رابطه بین ورودی ها و خروجی های یک سامانه را تعریف می کنند. اگر این دسته معادلات، معادلاتی دیفرانسیل خطی با ضرایب ثابت باشند، می توان با محاسبه تبدیل لاپلاس آن ها یک تابع تبدیل که توصیف کننده رابطه بین ورودی و خروجی های سامانه است را بدست آورد.