معنی موچین | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

موچین. ( نف مرکب ) چیننده مو. || ( اِ مرکب ) موچینه. موچنه. ( یادداشت مؤلف ). رجوع به موچینه شود.

فرهنگ عمید

آلت کوچک شبیه انبر که با آن مو از صورت می چینند، خارچینه.

فرهنگ فارسی

( اسم ) آلتی شبیه بانبری کوچک که بوسیله آن مو را از عضوی از بدن می کنند خار چینه منقاش .

دانشنامه عمومی

موچین نوعی از انبر کوچک است که معمولاً برای برداشتن موهای زائد صورت به کار می رود. همچنین، موچین برای کارهای حساس و ظریف در صنعت و در پزشکی کاربرد دارد. به موچین هایی که در امور پزشکی به کار می روند پنس می گویند.
تاریخدانان بر این باورند که موچین در مصر باستان و همچنین در روم باستان استفاده می شده است. در روم باستان، برای بیرون آوردن میخ ها از وسیله ای شبیه به موچین استفاده می شده است.