معنی مساغ | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

مساغ. [ م َ ] ( ع مص ) مصدر میمی است از سوغ. آسان به گلو فروشدن چیزی. گوارندگی. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). رجوع به سوغ شود. || ( اِ ) جای گذر و راه. ( منتهی الارب ). مدخل. ( اقرب الموارد ). جای روانی چیزی و جای روان شدن و جواز. ( غیاث ) ( آنندراج ). گذرگاه :
متصل نبود سفال دو چراغ
نورشان ممزوج باشد در مساغ.مولوی ( مثنوی ).در حضور آفتاب خوش مساغ
رهنمائی جستن از نور چراغ.مولوی ( مثنوی ).