مابقی

لغت نامه دهخدا

مابقی. [ ب َ ] ( ع اِ مرکب ) مانده. بقیه. برجای مانده. تتمه. آنچه برجایست. باقیمانده. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) :
گروهی رااز آن شیران جنگی
بکشت و مابقی را داد زنهار.فرخی.والا رضی دولت و زیبا کمال دین
کز آدم اوست گوهر و سنگند مابقی.مختاری.دگر مابقی را ز گنج و سپاه
یله کرد و بگذشت از آن کوچگاه.نظامی.

فرهنگ معین

(بَ ) [ ع . ] (اِ. ) بقیه ، باقی مانده .

فرهنگ عمید

آنچه باقی مانده، بقیه.

فرهنگ فارسی

آنچه باقی مانده، بقیه
( فعل ) آنچه باقی ماند بقیه : نقاش روی خوب تو انصاف روی تو دادا آن چنانک حرفی نگداشت مابقی . ( احمد بن محمد . لباب الالباب )
مانده بقیه