لغت نامه دهخدا
لاب. ( اِخ ) جایگاهی است در شعر. ( معجم البلدان ).
لاب. ( اِخ ) از بلاد نوبه. صنفی از غلامان سیاه را از آنجا آرند و کافور اخشیدی و نیز صندل لابی از آنجاست. متنبی گوید کان الاسودَ اللابی فیهم. ( معجم البلدان ).
لاب. ( اِخ ) نام پسر ادریس علیه السلام. ( برهان ).
لاب. ( اِخ ) نام حکیمی که اسطرلاب را او وضع کرده است. ( برهان ). نام حکیمی یونانی که اصطرلاب منسوب بدوست. ( آنندراج ). برخی گویند نام پسراسطر است و اسطر نام پادشاهی بوده از یونان. ( برهان ). نام مردی ، گویند از هند است و اسطرلاب منسوب به وی. قیل الاصل انّه سطر اسطراً و بنی علیه حساباً بمعرفة الاقالیم السبعة فی صفائح من نحاس فقیل الاسطرلاب ثم مزجا و نزعت الاضافة فقیل الاسطرلاب معرفة و قدیقال الاسطرلاب بتقدم السین علی الطّاء. ( منتهی الارب ). آنچه صاحب برهان و دیگران در معنی لاب و اسطرلاب آورده اند غلط است. کلمه اسطرلاب کلمه ای است یونانی مرکب از آسترن به معنی ستاره و لامبانین به معنی اخذ و گرفتن. رجوع به لغت اسطرلاب و استرلاب درهمین لغت نامه شود. || ( اِ ) به لغت یونانی آفتاب را گویند. ( برهان ). آفتاب. ( آنندراج ) ( شمس اللغات ). || اندازه آفتاب. ( شمس اللغات ).
لاب. [ لاب ب ] ( اِخ ) لوپر فیلیپ. از آباء یسوعیین فرانسه. مولد بورژ ( 1607-1670 م. ). مؤلف کتاب مجموعه عمومی سنوذسات مقدس .
