فرودستی

لغت نامه دهخدا

فرودستی. [ ف ُ دَ ] ( ص نسبی ) منسوب به بنگاله که آن را فرودست نیز نامند. ( از برهان ).
فرودستی. [ ف ُ دَ ] ( حامص مرکب ) فقر و تنگدستی. ( یادداشت به خط مؤلف ). || زیردست دیگران بودن. ( یادداشت به خط مؤلف ).

فرهنگ معین

( ~ . دَ ) (حامص . ) پستی ، حقارت .

ویکی واژه

پستی، حقارت.