معنی عویل | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

عویل.[ ع َ ] ( ع اِمص ) بلندآوازی در گریه و فریاد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). عَول. عولة. رجوع به عول و عولة شود :
راست پنداری همی بینم که بازآئی ز مصر
درفکنده در سرای ملحدان ویل و عویل.فرخی.نوحه کنان و موی کنان به زفیر و عویل و ناله می گفتند. ( جهانگشای جوینی ).

فرهنگ معین

(عَ وِ ) [ ع . ] ۱ - (مص ل . ) صدا بلند کردن در گریه و زاری . ۲ - (اِمص . ) شیون و زاری .

فرهنگ عمید

۱. فریاد.
۲. بلندآوازی در گریه و ناله.

فرهنگ فارسی

فریاد، بلند آوا ی درگریه وناله
۱ - ( مصدر ) بلند کردن آواز به گریه و ناله . ۲ - ( اسم ) بلند و آوازی در گریه و ناله .

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] عَویل به معنای بلند کردن صدا به گریه را گویند.
۱. ↑ مجمع البحرین، واژه «عول».
منبع
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، زیر نظر آیت الله محمود هاشمی شاهرودی، ج۵، ص۵۱۰، برگرفته از مقالهعویل.
...