عقور

لغت نامه دهخدا

عقور. [ع َ ] ( ع ص ) سگ گزنده. ( منتهی الارب ). حیوانی که بگزد.( از اقرب الموارد ). ضد انوس. ج ، عُقُر :
دهر بی منفعت خری است پلید
چرخ بی عافیت سگی است عقور.مسعودسعد.در عمارتها سگانند و عقور
در خرابیهاست کنج عزّ و نور.مولوی.|| گزنده ذی روح است و بس. ( منتهی الارب ). گویند عقور برای هر حیوانی بکار رود و برای غیر جان دار عُقَرة گویند. ( از اقرب الموارد ).
عقور. [ ع ُ ] ( اِخ ) نام جایگاهی است. ( از معجم البلدان ) ( از منتهی الارب ).

فرهنگ معین

(عَ ) [ ع . ] (ص . ) گزنده ، گاز گیرنده .

فرهنگ عمید

ویژگی سگی که گاز می گیرد، هار.

فرهنگ فارسی

گزنده، گازگیرنده، سگ گزنده
( صفت ) گزنده ( سگ و جز آن ) گاز گیرنده .
نام جایگاهی است

ویکی واژه

گزنده، گاز گیرنده.