عبودیت. [ ع ُ دی ی َ ] ( ع اِمص ) عبودیة. بندگی کردن. ( غیاث اللغات ) ( المنجد ) : و دلهای خواص و عوام بر طاعت و عبودیت بیارامید. ( کلیله ص 377 ). از ثری تا به ثریا به عبودیت او همه در ذکر مناجات و قیام اند و قعود.سعدی. عبودیة.[ ع ُ دی ی َ ] ( ع اِمص ) پرستش و بندگی. ( منتهی الارب ). عبودة. ( اقرب الموارد ). رجوع به عبودت و عبودیت شود. || در اصطلاح عرفا وفاء به عهود و حفظ حدود و رضای بموجود و صبر بر مفقود است. ( تعریفات ).
فرهنگ معین
(عُ یَّ ) [ ع . عبودیة ] (مص جع . ) ۱ - بندگی کردن ، پرستش کردن . ۲ - طاعت نمودن .
بندگی کردن، پرستش کردن، بندگی، پرستش ۱ - بندگی کردن . ۲ - طاعت نمودن . ببزرگان . ۲ - درخواستها مستدعیات : هر چه عرایض است که فقط به ملاحظه مخصوص است در حضور ضبط می شود سایر عرایض را عضد الملک به دفتر خانه عریضیجات خواهد برد ... عبودیه بندکی کردن
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] عبودیت، اظهار تذلل و ذلت در برابر ذات اقدس الهی و عبادت خداوند متعال هم نهایت تذلل می باشد برای پی بردن به تاثیر عبادت و نیایش در تهذیب نفوس و پرورش فضائل اخلاقی، قبل از هر چیز باید با مفهوم و حقیقت عبادت آشنا شد. گرچه بحث درباره حقیقت عبادت سخنی مبسوط و گسترده را می طلبد و بزرگان در تفسیر و اخلاق و فقه و حدیث درباره ی آن سخن بسیار گفته اند، امّا در یک اشاره کوتاه چنین می توان گفت: برای یافتن حقیقت عبادت باید به واژه «عبد» و مفهوم آن که ریشه ی اصلی عبادت است توجّه نمود. معنای لغوی «عبد» از نظر لغت به انسانی گفته می شود که سر تا پا تعلّق به مولا و صاحب خود دارد؛ اراده اش تابع اراده ی او، و خواستش تابع خواست اوست؛ در برابر او خود را مالک چیزی نمی داند و در اطاعت او سستی به خود راه نمی دهد. عبودیت در اصطلاح بنابراین عبودیّت اظهار آخرین درجه ی خضوع در برابر کسی است که همه چیز از ناحیه ی او است و به خوبی می توان نتیجه گرفت که تنها کسی می تواند «معبود» باشد که نهایت انعام و اکرام را کرده است و او کسی جز خدا نیست!به تعبیر دیگر، و از بُعد دیگر «عبودیّت» نهایت اوج تکامل روح یک انسان و قرب او به خداست، و عبودیّت تسلیم مطلق در برابر ذات پاک اوست؛ عبادت تنها رکوع و سجود و قیام و قعود نیست، بلکه روح عبادت تسلیم بی قید و شرط در برابر کمال مطلق و ذات بی مثالی است که از هر عیب و نقص مبرّاست.بدیهی است چنین عملی بهترین انگیزه ی توجّه به کمال مطلق و پرهیز از هرگونه آلودگی و ناپاکی است؛ چرا که انسان سعی می کند خود را به معبود خویش نزدیک و نزدیک تر سازد تا پرتوی از جلال و جمال او در وجودش ظاهر شود که گاه از آن تعبیر به «مظهر صفات خدا شدن» می کنند. عبودیت در بیان امام صادق ...
