صالح

در قرآن، صالح (ع) یکی از پنج پیامبر قوم عرب و پیامبر قوم ثمود معرفی شده است. نام او در قرآن به تعداد نُه بار ذکر شده است (اعراف، ۷۳، ۷۵، ۷۹؛ هود، ۶۱، ۶۲، ۶۵، ۶۷؛ نمل، ۴۶). ایشان قوم خود را به پرستش خداوند دعوت می‌کرد و از آن‌ها می‌خواست که از او آمرزش طلبیده و به درگاهش توبه کنند؛ اما آن‌ها از او معجزه‌ای خواستند. ایشان با اجازه خدا شتری از سنگ به وجود آورد و توافق کرد که آب آن محل بین قوم و شتر تقسیم شود؛ به این معنا که یک روز آب برای قوم و یک روز برای شتر باشد. این شتر به نام ناقه‌الله یا ناقه صالح شناخته می‌شود. صالح (ع) از مردم خواست که اجازه دهند این حیوان آزادانه بچرد و به آن آسیبی نرسانند، زیرا عذاب خدا در کمین است. اما قوم او که به صداقت ادعای او ایمان نداشتند، شتر را کشتند و در نتیجه به عذاب الهی گرفتار شدند و زلزله‌ای همه آن‌ها را نابود کرد. تنها صالح (ع) و گروهی که به او ایمان آورده بودند، نجات یافتند.