صاحبخانه

لغت نامه دهخدا

صاحب خانه. [ ح ِ ن َ / ن ِ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) خانه خدا. میزبان. دیار. ابوالمثوی. رب البیت :
در آن خانه که آن شب بود رختش
به صاحب خانه بخشیدند تختش.نظامی.- امثال :
اگر میهمان یکی باشد صاحب خانه گاو میکشد ، یا میزبان گاو میکشد؛ با کثرت سائلان و خواهندگان به تمام واجبات رادی و جوانمردی عمل نتوان کرد. ( امثال و حکم ص 229 ).

فرهنگ معین

( ~ . نِ ) [ ع - فا. ] (ص مر. ) ۱ - مالک خانه . ۲ - میزبان .

فرهنگ عمید

دارای خانه، مالک خانه.

فرهنگ فارسی

( صفت ) ۱ - مالک خانه خانه خدا . ۲ - میزبان .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم