استیکاء

لغت نامه دهخدا

استیکاء. [ اِ ] ( ع مص ) بسیارپیه شدن از فربهی. فربه شدن اشتر. ( تاج المصادر بیهقی ). پیه ناک گردیدن ناقه. || پر شدن مشک. || برنیامدن غائط و بول از شکم. یقال: استوکی البطن؛ اذا لم یخرج منه النجو. ( منتهی الارب ).
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
سراسیمه
سراسیمه
آغاز
آغاز
حسبی الله و نعم الوکیل
حسبی الله و نعم الوکیل
فاب
فاب