لغت نامه دهخدا
یکی چون دل مهربان کفته پوست
یکی چون شخوده زنخدان دوست.اسدی.- شخوده رخ ؛ روی مجروح. که گونه ها را به ناخن مجروح کرده باشد. خراشیده رخسار :
همه رفت غلطان بخاک اندرا
شخوده رخان و برهنه سرا .فردوسی.- شخوده دل ؛ دل ریش. خراشیده دل :
برفتند و شبگیر بازآمدند
شخوده دل و پرگداز آمدند.فردوسی.- شخوده روی ؛ خراشیده رخسار. رخسار به ناخن کننده. شخوده رخ :
شخوده روی برون آمدم ز خانه به کوی
به رنگ چون شبه کرده رخی چو نقره خام.فرخی.- رخ شخوده ؛ خراشیده روی. رخساره در ماتم کسی به ناخن کنده :
دلبرانند بر سر کویش
زلف ببریده رخ شخوده هنوز.خاقانی.
