لغت نامه دهخدا
- چنبر دولابی ؛ آسمان :
نگرید آبی و آن رنگ رخ آبی
گشته از گردش این چنبر دولابی.منوچهری.- حرکت دولابی ؛ چرخیدن چنانکه دولاب یعنی چرخ چاه.
- سپهر دولابی ؛ آسمان :
بس بگردید و بس بخواهد گشت
بر سر ما سپهر دولابی.سعدی.- فلک دولابی ؛ چرخ دولابی ، آسمان.
|| دولاب باز. مرد مفرط در معامله به ادای وجه. ( از آنندراج ).
دولابی. ( ص نسبی ) منسوب به دولاب که از دیه های ری است. ( از الانساب سمعانی ).
دولابی. ( اِخ ) دهی است از دهستان ویسه بخش مریوان شهرستان سنندج در 15هزارگزی باختر دژ شاهپور و 3هزارگزی مرز ایران و عراق با 100 تن سکنه. آب آن از چشمه و قنات و راه آن مالرو است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5 ).
