لغت نامه دهخدا درشکن. [ دُ ش ِ ک َ ] ( نف مرکب ) درشکننده. شکننده در و گوهر. خرد کننده در. مفتت مروارید : کی شدی این سنگ مفرح گزای گر نشدی درشکن و لعل سای.نظامی.
