معنی اجدع | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

اجدع. [ اَ دَ ] ( ع ص ) نعت است از جدع. ( منتهی الارب ). گوش یا بینی یا لب بریده. ( زوزنی ). گوش بریده. ( تاج المصادر ). بینی بریده. ( تاج المصادر ). بریده بینی : انفک منک و ان کان اجدع. || دست بریده. || لب بریده. ( تاج المصادر ) ( منتهی الارب ). مؤنث : جَدْعاء. ج ، جُدع.
اجدع. [ اَ دَ ] ( اِخ ) شیطان. ( منتهی الارب ).
اجدع. [ اَ دَ ] ( اِخ ) پدر مسروق که از کبار تابعیان است و عمربن الخطاب نام او بگردانید و عبدالرحمان نام داد.