آموختنی

لغت نامه دهخدا

( آموختنی ) آموختنی. [ ت َ] ( ص لیاقت ) درخور آموختن. قابل آموختن :
عشق آمدنی بود نه آموختنی.
ای سوخته سوخته سوختنی...
|| آموختن :
حق را تو کجا و رحمت آموختنی.( منسوب به خیام ).

فرهنگ فارسی

( آموختنی ) ( صفت ) لایق آموختن شایست. آموختن : عشق آمدنی بود نه آموختنی .

ویکی واژه

شایسته و مناسب آموختن. آنچه میشود آن را آموخت، یاد گرفتنی.