لغت نامه دهخدا
اسری. [ اَ را ] ( ع ن تف ) نعت تفضیلی از سری. رونده تر: اسیر من الامثال و اسری من الخیال. ( عقدالفرید ج 1 ص 121 حاشیه ).
- امثال :
اسری من الخیال ، اسری من انقد ؛ کلاهما من السری و انقد اسم للقنفذ و القنفذ لاینام اللیل بل یجول لیله اجمع و یقال فی مثل بات فلان بلیل انقد و فی مثل آخر: اجعلوا لیلکم لیل انقد.
اسری من جراد ؛ قال حمزة هو من السری التی هی السیر باللیل ، قلت لو قیل اسری من قولهم سرأت ِ الجرادة تَسراء سَرْءً اذا باضت فلینت الهمزة فقیل اسری من جراد، ای اکثر منه بیضاً، لم یکن بیضة [ کذا ] [ شاید: ببعید ] و السراءةبالکسر بیضة الجراد و قد یقال سروة و الاصل الهمزة. ( مجمع الامثال میدانی ).
اسری.[ اَ را ] ( اِخ ) ( سوره ٔ... ) سوره بنی اسرائیل. و آن سوره هفدهم از قرآن پس از نحل و پیش از کهف است.
