اوستا

لغت نامه دهخدا

اوستا. ( اِ ) اوستاد. استاد :
هرکه گیرد پیشه بی اوستا
ریشخندی شد بشهر و روستا.مولوی. || ( اِخ )اوستا. کتاب دینی زردشت :
علم معنی از کتاب اوستا
حاصلت ناید مکش چندین عنا.اسیری لاهیجی.
اوستا. [ اَ وِ] ( اِخ ) ( بمعنی اساس ، بنیاد، متن اصلی ، پناه و یاوری ) در پهلوی اوستاک در متون تاریخی عربی بستاه ، البستاه ابستا، الابستا و الابستاق آمده است. کتاب مذهبی ایرانیان قدیم و زردشتیان و یکی از آثار قدیمی و شایدقدیم ترین اثر مکتوب مردم ایران است. تعیین زمان و قدمت آن بسته به تعیین زمان زردشت میباشد. این کتاب در قدیم ظاهراً بسیار بزرگ بوده است و در روایات اسلامی آمده است که بر روی دوازده هزار پوست گاو نوشته شده بوده است که اسکندر آنرا سوزاند. در زمان بلاش ( اول ) اشکانی و سپس در دوره ساسانیان ( در زمان اردشیر بابکان بوسیله تنسر و پسرش شاپور بوسیله آذربد مهر سپندان ) بجمعآوری و ترتیب و تدوین اوستا پرداختند. و گویند اوستای کنونی یک پنجم آن است. در زمان ساسانیان تفسیری بزبان پهلوی بر اوستا نوشتند که آنرا زند گویند و غالباً اوستا را با کلمه زند با هم می آورند وسپس شرحی بر زند نوشتند و آنرا پازند نامیدند که زبانش پاکتر و روان تر از زبان زند میباشد. یعنی هزوارش در آن وجود ندارد اوستا دارای 21 نسک و در پنج قسمت است. یسنا ( دارای 72 فصل که 17 فصل آن گاتها را تشکیل می دهد )، ویسپرد، وندیداد، یشتها، خرده اوستا. قسمتهای مختلف اوستا در زمانهای مختلف و بوسیله اشخاص نوشته شده است و گویند فقط گاتها از خود زردشت است. اوستا مشتمل است بر نیایش اهورمزدا و امشاسپندان و ایزدان و موضوع های اخلاقی و دینی و داستانهای ملی و غیره. اوستا ظاهراً اول بار در قرن 18 م. بوسیله آنکتیل دوپرون بزبان فرانسوی ترجمه و در 1771م. در سه جلددر پاریس منتشر شد و سپس مستشرقین بزرگ و بخصوص آلمانها به این کتاب توجه خاص کردند و همه کتاب و یا قسمتی از آنرا ترجمه کردند مانند اشپیگل ( ترجمه آلمانی ، سه جلد 1852-1863م. لایپزیک )، دو هارله ( ترجمه فرانسوی 1881م. پاریس ) و دارمستتر ( ترجمه فرانسوی سه جلد 1892-1893 پاریس ) فریتس ولف ( ترجمه آلمانی 1910 استراسبورگ ) بارتولومه ، گلدنر و غیره. یشتها ( در دو مجلد ) و یسنا ( در دو مجلد ) و گاتها و وندیداد بفارسی ترجمه شده و در بمبئی و ایران بطبع رسیده است. ( از دایرةالمعارف فارسی ). بگفته دین کرت در عهد هخامنشیان دو نسخه از اوستا در ایران بوده است که اسکندر یکی را در آتش سوزی استخر سوخته و نسخت دیگر را اسکندربا خود برده و آنچه راجع بطب و نجوم و فلسفه و جغرافیا و جز آن بوده بیونانی نقل داده و بخشهای دیگر ازمیان رفته است. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ). اوستا در یک عصر و بیک زبان نوشته نشده. قسمتی که بزردشت منسوب است و قدیم ترین جزء اوستاست موسوم به گات ها میباشد و آن هفده سرود است. ( یادداشت ایضاً ). بر حسب روایات در سال سی امین سلطنت گشتاسب ، زردشت این کتاب را بر 12 هزار پوست گاو بخط زرین به گشتاسب عرضه میکند و او دین زردشت می پذیرد. اوستا دارای هشتادوسه هزار کلمه است و تفسیر پهلوی اوستا که در دوره ساسانیان شده است امروزه متجاوز از یکصدوچهل هزار کلمه است. در زمان شاهان ساسانی بگرد کردن پراکنده های اوستا پرداخته اند و تنها 348 فصل بدست آمده است از محفوظات موبدان و آنرا به بیست ویک نسک بخشیده اند و از اوستای ساسانی نیز امروز ظاهراً بیش از یک ربع آن در دست نیست.

فرهنگ معین

(اَ وِ ) (اِ. ) کتاب دینی زرتشتیان که شامل پنج بخش می باشد. ۱ - یسنا. ۲ - اوستا، ویسپَرد. ۳ - وَندیداد. ۴ - یشتا. ۵ - خرده اوستا.

فرهنگ عمید

کتاب مقدس زردشتیان که امروزه یک پنجم از اصل آن باقی مانده است.

فرهنگ فارسی

کتاب مقدس ایرانیان باستان و زردشتیان و آن شامل پنج بخش است : یسنا ( شامل گاتها و غیر آن ) یشتها ویسپرد وندیداد خرده اوستا . بخشهای اوستا در ازمنه مختلف توسط اشخاص متعدد تالیف شده است و از آن میان فقط بخشی از سرود های گاتها از خود زردشت است . مندرجات اوستا عبارتست از نیایش اهور مزدا و امشاسپندان و ایزدان تکالیف انسان در جهان بهشت و دوزخ و داستانهای ملی . توضیح گویند پس از آنکه اسکندر مقدونی قصر سلطنتی ایران را آتش زد اوستا را نیز بسوخت . بلاش اشکانی فرمان داد تا اوستای پراکنده را از شهرهای ایران جمع کنند . اردشیر بابکان تنسر را مامور مرتب ساختن آن کرد و پسرش شاپور اول کار پدر را تعقیب نمود ولی بعض محققان درین روایات شک کرده اند .
(صفت اسم ) استاد
زبان

فرهنگ اسم ها

اسم: اوستا (پسر) (فارسی، اوستایی، پهلوی) (مذهبی و قرآنی) (تلفظ: avestā) (فارسی: اَوستا) (انگلیسی: avesta)
معنی: نام کتاب مقدس زرتشتیان، اساس، بنیاد، پناه، یاوری، ( اَعلام ) ) کتاب مقدس ایرانیان باستان و زرتشتیان، قدیمی ترین متنهای موجود به یکی از زبانهای ایرانی، که گفته می شود اینک تنها یک پنجم آن باقی است و بقیه در حمله ی اسکندر از میان رفته است، این کتاب به زبان و خط ویژه ی اوستایی نوشته شده است، اوستا خود شامل پنج یا پنج بخش اصلی است ( یسنا، ویسپَرد، وندیداد، یشتا، خرده اوستا )، که تنها بخشی از یسنا، یعنی گاتها را از خود زرتشت می دانند، ) اوستا: شهرت مهرداد اوستا از غزلسرایان مشهور و معاصر ایران

دانشنامه عمومی

آوستا. شهر آوستا ( به سوئدی: Avesta ) در ناحیه شهری آوستا در کشور سوئد واقع شده است. جمعیت این شهر ۱۰۹۶٫۴۶ نفر است.

دانشنامه آزاد فارسی

اوسْتا
(یا: اوسّا؛ اُسّا) صورت عامیانۀ واژۀ «استاد»، در بازی های گروهی، اداره کنندۀ بازی. این نقش را در بازی های کودکانه، معمولاً، یکی از بزرگسالان برعهده می گیرد. اوستا در همۀ سطوح فرهنگِ عامه، حتی در بازی ها و سرگرمی ها، حائز لحنی پرطمطراق و جدی است. شکل مخفّف آن، اوس، پیش از نام کوچک یا پیشۀ کسان می نشیند، مثلِ اوس تقی، یا اوس نجّار.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اَوِسْتا، نام کتاب دینی زردشتیان می باشد.
تا ۱۱۸۵ق /۱۷۷۱م کسی جز زردشتیان با زبان و خط اوستا و مطالب آن آشنایی نداشت. در این سال آنکتیل دوپرون فرانسوی (۱۸۰۵م) ترجمه اوستا را به زبان فرانسه در ۳ جلد در پاریس منتشر کرد و به غیر زردشتیان امکان داد که با اوستا آشنایی پیدا کنند، اما توجه به دین زردشتی از سوی اروپاییان به سال ۱۷۰۰م باز می گردد که تامس هاید (۱۷۰۳م) کتاب « تاریخ دین کهن ایرانی » را براساس کتاب های فارسی به لاتینی نوشت و در آن از دانشمندان خواست که جست و جو کنند و نوشته های اصیل زردشتی را به دست آورند در ۱۷۲۳م نیز بوچر۴ نسخه ای از وندیداد ساده را به دست آورد و به کتابخانه بادلیان در آکسفرد سپرد و چند سال بعد آنکتیل دوپرون که در هند، زبان اوستایی آموخته بود، به ترجمه اوستا پرداخت.
آشنایی فارسی زبانان با اوستا
فارسی زبانان، اگرچه با نام اوستا، زند و اوستا و زندووستا آشنایی داشتند، از ۱۳۰۵ش به بعد که ابراهیم پور داود (۱۳۴۷ش) ترجمه گاهان را منتشر ساخت، با زبان، خط و مطالب آن نیز آشنا شدند. وی بعدها بخش های دیگر اوستا را هم به فارسی ترجمه کرد.
← اوستا کتاب زرتشت
اوستا در دوره های مختلف فراهم آمده است.بخش کهن آن (گاهان و یسن هفت هات و بندهای ۱۳، ۱۴ و ۱۵ یسن ۲۷ و بند ۱ یسن ۵۱) در حدود هزار سال پیش از میلاد .و از بخش جدید اوستا (یسن ها و ویسپرد و یشت ها و وندیداد و خرده اوستا) یسن ها و یشت ها ظاهراً در دوره هخامنشی، و خرده اوستا در زمان شاپور دوم تألیف شده است. زمان تألیف وندیداد را هم باید پس از تألیف یسن ها و یشت ها دانست.
← اوستای دوره ساسانی
...

ویکی واژه

کتاب دینی پیروان زرتشت که شامل پنج بخش می‌باشد؛ گاثاها، یسنا، ویسپَرد، وَندیداد، یشتا.[۱] قدیم‌ترین بخش‌های اوستا در آغاز شفاهاً سینه به سینه و نسل به نسل بواسطه آثروانان منتقل می‌شد. اَوِستا ممکن است تصحیف شده استاد باشد؛ و تلفظ کهن آن احتمالا اوسدا بوده است؛ در ضمن در کتاب اوستا خبری از کلمه مُغ و مجوس مُبَلّغان کیش زرتشت نیست. واژه اوستا معادل ابجد 468 تعداد حروف 5 تلفظ 'avestā نقش دستوری اسم ترکیب (اسم) [پهلوی: avistāk, apastā(k)] ‹اوستاک، اویستا، ابستا، وستا، استا› مختصات (اَ وِ) (اِ.) آواشناسی 'avestA الگوی تکیه WWS شمارگان هجا 3 منبع واژه‌نامه آزاد فرهنگ لغت معین
↑ کشورهای مؤمن به آیین زرتشت در فرگرد اول ویدودات از کتاب بزرگ نسک‌ها: اریان‌وئیجو، هاواسوغدا، مورو، نسایا، بخدش، هرویو، وایکرتا، اورو، هرکانه، هاراخوتی، هئتومنت، رغه، چهرا، ورنا، هپت‌هندو، رنگ‌ها.