آزده

لغت نامه دهخدا

( آزده ) آزده. [ زْ / زَ / زِ دَ / دِ ] ( ن مف ) رجوع به آژده شود.
ازده. [ اَ زْ/ زَ/ زِ دَ / دِ ] ( ن مف ) رنگ کرده. ( برهان ). رجوع به ازدن شود.
ازده. [ اَ دَ / دِ ] ( اِ ) رمص. خیم چشم که در گوشه چشم گرد آید : شعری دو است یکی را عبور خوانند برای آنکه مجره را عبره کند، دیگر غمیصا و آن تصغیر غمیص بود، من الغمص و هو الرمص ، چنان روشن نیست ، پنداری ازده درچشم دارد. ( تفسیر ابوالفتوح رازی چ 1 ج 5 ص 188 ).
ازده. [ اَ زِ دَ / دِ ] ( اِ ) افعی : کشیش الافعی ؛ آواز پوست ازده. کشکشه ؛ از پوست بانگ برآوردن ازده. ( منتهی الارب ).و ظاهراً از ریشه اَژی اوستائی به معنی مار است.

فرهنگ فارسی

افعی

ویکی واژه

آزاده
آزدِ
(قدیمی): آجیده. وز ملاقات صبا روی غدیر/ راست چون آزدهٔ سوهان است «انوری»
مترادف کم‌ است، در زبان فارسی. هنگامی صرف می‌گردد که بخواهند اعتراض به سهم یا عطای چیزی بکنند. چؤخ آز‌ دِ! خیلی کمه!