تشاعر

لغت نامه دهخدا

تشاعر. [ ت َ ع ُ ] ( ع مص ) شاعری نمودن کسی که شاعر نباشد. ( زوزنی ). خود را شاعر وانمودن. ( آنندراج ). ادعای شاعری نمودن و خود را شاعر پنداشتن. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).

فرهنگ معین

(تَ عُ ) [ ع . ] (مص ل . ) تظاهر به شاعری کردن .

فرهنگ عمید

۱. تظاهر به شاعری کردن، خود را شاعر پنداشتن یا شاعر نمایاندن.
۲. به تکلف شعر گفتن.

ویکی واژه

تظاهر به شاعری کردن.