برکنار

لغت نامه دهخدا

برکنار. [ ب َ ک َ / ک ِ ] ( ص مرکب ) بیک طرف و بیک سو. ( ناظم الاطباء ) :
جهاندیده پیری ز ما برکنار
ز دور فلک لیل مویش نهار.سعدی.|| معزول. آزاد و رستگار. ( ناظم الاطباء ): تَمرّن ، تَمزّن ؛ برکنار بودن. مُنْکَص ، منکَّص ؛ برکنار شده و یکسو شده.عارِد؛ برکنار و یکسو شونده. ( از منتهی الارب ).

فرهنگ فارسی

بیک طرف و بیکسو یا معزول .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم