لغت نامه دهخدا
هم اندر دژش کشتمند و گیا
درخت برومند هم آسیا.فردوسی.توانگر شود هرکه خرسند گشت
گل نوبهارش برومند گشت.فردوسی.کنون زآن درختی که دشمن بکند
برومند شاخی برآمد بلند.فردوسی.بسان درخت برومند باش
پدر باش گه ، گاه فرزند باش.فردوسی.تو مخروش وز داده خرسند باش
به گیتی درخت برومند باش.فردوسی.برومند باد آن همایون درخت
که در سایه او توان برد رخت.نظامی.خدیو خردمند فرخ نهاد
که شاخ امیدش برومند باد.سعدی.حطب را اگر تیشه بر پی زنند
درخت برومند را کی زنند؟سعدی.برومند دارش درخت امید.سعدی.- نابرومند ؛ بی بر. بی میوه :
بسان میوه دار نابرومند
امید ما و تقصیر تو تا چند؟نظامی. || حاصلخیز. مغل. دایر. کشت خیز :
سیرت او تخم گشت و نعمت او آب
خاطر مداح او زمین برومند.رودکی.زمین برومند و جای نشست
پرستنده و مردم زیردست.فردوسی.بر این دشت من گورسانی کنم
برومند را شورسانی کنم.فردوسی.بسی بی پدر کرد فرزند را
بسی کرد ویران برومند را.فردوسی.بدو گفت زن هست وهم بیش از این
درم ، هم برومند باغ و زمین.فردوسی.مه نو درآمد بچرخ هنر
زمین شد برومند و کان پرگهر.اسدی.آبهای روان و مزارع برومند. ( سندبادنامه ص 64 ). أرض زکیة؛ زمین برومند. ( مهذب الاسماء ).
- نابرومند ؛ غیردایر :
وگر نابرومند جایی بود
وگر ملک بی پرّوپایی بود.فردوسی. || با خیر و برکت. نتیجه بخش. ثمربخش : شاد شدیم گفتیم الحمدﷲ که سفر برومند و طالب به مطلوب رسید که چنین شخصی [ خضر علیه السلام ] به استقبال ما آمد. ( تذکرةالاولیاء عطار ). || برخوردار و کامیاب. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ). برخوردار. ( شرفنامه منیری ). بهره مند. صاحب بهره :
